GDY KWIATY NIE MILCZĄ
reż. Andrei Kutsila, Polska 2021, 71’
Kolejne fałszowanie wyborów prezydenckich w 2020 roku na Białorusi doprowadziło do masowego oporu społecznego, jakiego ten kraj nigdy wcześniej nie doświadczył. Brutalne stłumienie pokojowych protestów zaowocowało masowymi marszami. Jednak trwające od kilku miesięcy pokojowe protesty nie doprowadziły do rezygnacji Aleksandra Łukaszenki z piastowanego przez 27 lat urzędu prezydenta. Pojawiły się za to represje polityczne, na skalę niespotykaną w historii Europy od kilkudziesięciu lat. Dokument skupia się na życiu białoruskich rodzin, które mimo doświadczonych traum, starają się żyć dalej i robić swoje. Poprzez ich losy jesteśmy w stanie zobaczyć ból i nadzieję, poczuć strach i determinację tych ludzi.
UA
___
Ilustracja czerwonego ludzkiego serca, z którego wyrastają bladozielone i białe rośliny na szarym tle.
Kolejne fałszowanie wyborów prezydenckich w 2020 roku na Białorusi doprowadziło do masowego oporu społecznego, jakiego ten kraj nigdy wcześniej nie doświadczył. Brutalne stłumienie pokojowych protestów zaowocowało masowymi marszami. Jednak trwające od kilku miesięcy pokojowe protesty nie doprowadziły do rezygnacji Aleksandra Łukaszenki z piastowanego przez 27 lat urzędu prezydenta. Pojawiły się za to represje polityczne, na skalę niespotykaną w historii Europy od kilkudziesięciu lat. Dokument skupia się na życiu białoruskich rodzin, które mimo doświadczonych traum, starają się żyć dalej i robić swoje. Poprzez ich losy jesteśmy w stanie zobaczyć ból i nadzieję, poczuć strach i determinację tych ludzi.
UA
Коли квiти не мовчать
Наступна фальсифiкацiя виборiв у 2022 роцi у Бiлорусi призвела до масового соцiального опору, якого ця держава нiколи ранiше не пережила. Брутальне придушення мирних протестiв довело до масових маршiв. Однак мирнi протести, якi тривають вiд кiлькох мiсяцiв, не призвело до вiдставки Олександра Лукашенка з поста президента вiд 27 рокiв. З’явилися натомiсть полiтичнi репресiï, нечуванi в iсторiï Європи вiд кiлькох десятилiт. Цей документальний фiльм концентрується на життi бiлоруських сiмей, якi крiм того, що вони пережили травми, стараються жити далi i робити то, що ïм потрiбно. Через ïх долi можемо побачити бiль i надiю, вiдчути страх i рiшучiсть цих людей.
Андрiй Куцiл – кiнорежисер, який зробив вже понад десять фiльмiв. Вiн народився в Барановичi у Бiлорусi, тепер вiн мешкає в Польщi. У 2007 роцi вiн закiнчив навчання на журналiстицi Бiлоруского Державного Унiверситету, два роки потiм вiн залишав зi дипломом Бiлоруську Державну Академiю Мистецтв. Вiн реалiзує себе як фрiлансер, спiвпрацює при телевiзiйних проєктах. У 2018 роцi його фiльм „Сумма” отримав нагороду на фестивалi IDFA в категорiï „Найкращий середньометражний документальний фiльм. У 2019 роцi отримав Срiбний Лайконик на Кракiвському Кiнофестивалi. У своєму останньому, відзначеному нагородами чорно-білому фільмі „Коли квіти не мовчать”, він розповідає про історiю жінок, у тому числі його рідну сестру, ув’язнених через протести в Білорусі.___
Ilustracja czerwonego ludzkiego serca, z którego wyrastają bladozielone i białe rośliny na szarym tle.
